چند وقت پیش یه نوار کاست پیدا کردم که مال ۲ سالگیم بود. چقدر صدام عوض شده.

بزرگ شده. خب بالاخره ۱۹ سال گذشته از اون موقع.

این آهنگ علی کوچولو هم توی کاست بود . نمی دونم چرا بی اختیار اشک از چشمام جاری

شد.

شایدم می دونم چرا !!

شاید دلم برای سادگی و پاکی اون روزا تنگ شده !

چقدر این آهنگ روح کودکانه ام رو صیقل می ده .

گرچه پر می شم از حسرت سادگی اون روزها اما ...

حس می کنم با شنیدن این آهنگ بدنم سلولهای جدید تولید می کنه.

خون پاکتری تو رگهام جریا ن پیدا می کنه!

کاش همون سنی می موندم و هیچ وقت بزرگ نمی شدم

همون زمانی که به پلنگ می گفتم ملنگ و به عمو می گفتم آهو

*دست علی علیزاده درد نکنه دلمو نو شاد کرد با اون پنالتي دادن.